Πόσες φορές σκεφτήκαμε άραγε να πάρουμε δώρο ένα αυτοκινητάκι σε ένα κορίτσι και μία κούκλα σε ένα αγόρι; Μάλλον καμία!!!
Τα μικρά παιδιά περνούν τις περισσότερες ώρες παίζοντας. Τοπαιχνίδι αποτελεί μία από τις σημαντικότερες διαδικασίες ψυxοσυναισθηματικής ανάπτυξης αλλά και την πρώτη επαφή του παιδιού με τον έξω κόσμο.
Από την πρώτη στιγμή της γέννησης του παιδιού το πρώτο «αντικείμενο» που αρχίζει να παίζει τοπαιδί είναι το σώμα του και το σώμα της μητέρας. Στην ηλικία των 3 ετών τα παιδιά αρχίζουν να κατανοούν τη φυλετική τους ταυτότητα και προσπαθούν μέσα από την κοινωνική μάθηση να αφομοιώσουν και να εκδηλώσουν χαρακτηριστικά της προσωπικότητας που ταιριάζουν στο φύλο τους. Στηνηλικία αυτή το παιδί αρχίζει να εκφράζεται μέσα από το συμβολικό παιχνίδι και να αποκαλύπτει πως διαχειρίζεται τον έμφυλο ρόλο του. Τα παιδιά όμως μέχρι αυτή την ηλικία δεν έχουν ακόμη κατανοήσει ότι το φύλο τους θα παραμείνει σταθερό. Έτσι παρατηρούμε ένα κορίτσι να αφήνει την κούκλα για να παίξει με ένα αυτοκινητάκι και το αγόρι να θέλει να χτενίσει την κούκλα που κρατάει η αδερφή του.
Το παιχνίδι είναι μία πρόβα ζωής για τα παιδιά. Γιατί η φροντίδα μιας παιδικής κούκλας να μη σημαίνει τη φροντίδα ενός ενήλικα στο μέλλον από το αγόρι;
Ωστόσο εμείς παροτρύνουμε τα αγόρια να παίζουν με αυτοκινητάκια και τουβλάκια και τα κορίτσια με κούκλες και κουζινικά.
Ίσως όμως να μην έχουμε αναρωτηθεί ποτέ ο έμφυλος διαχωρισμός των παιχνιδιών τι συνέπειες μπορεί να έχει στην ανάπτυξη ενός παιδιού! Για παράδειγμα τα «αγορίστικα» παιχνίδια πολλές φορέςείναι πιο εποικοδομητικά και προσφέρουν περισσότερα ερεθίσματα σε αντίθεση με τα παιχνίδια που προορίζονται για «κορίτσια». Επίσης υπάρχουν παιχνίδια για «αγόρια» που ενθαρρύνουν τις δεξιότητες συντονισμού και επίλυσης ενός προβλήματος, γεγονός που διαιωνίζει τις στερεοτυπικές αντιλήψεις ότι τα αγόρια είναι καλύτερα σε εργασίες που απαιτούν καλύτερες γνωστικές λειτουργίες. Γενικά τα παιχνίδια για αγόρια αναπτύσσουντον ανταγωνισμό, τον έλεγχοκαι τηνκυριαρχία, ενώ τα παιχνίδια για «κορίτσια» τηφροντίδα και τησυνεργασία.
Τα παιχνίδια προορίζονται για όλα τα παιδιά και δεν γνωρίζουν φύλο. Ας τα αφήσουμε να απολαύσουν τον εαυτό τους παίζοντας.
Υ.Γ. Εγώ πάντως ήδη έκανα εικόνα τον αδερφό μου που μου χτένιζει τις κούκλες κι εγώ που του χάλαγα τα αυτοκινητάκια?
Βιβλιογραφία:
Κογκίδου, Δ (2015) Πέρα από τοροζκαι τογαλάζιο, όλα τα παιχνίδια για όλα τα παιδιά, Αθήνα: Επίκεντρο
