Πρώτη μέρα στο σχολείο: Όταν το άγχος "κατακλύζει" τα παιδιά!!!
Άραγε έχουμε αναρωτηθεί ποτέ πόσες πρώτες μέρες έχουμε βιώσει;
«Πρώτη μέρα στην καινούρια δουλειά»
«Πρώτη μέρα στη σχολή»
«Πρώτη μέρα συγκατοίκησης»
Πολλοί από εμάςθυμόμαστεκαι την πρώτη μέρα στο σχολείο!
Άλλοι τη θυμόμαστε με ένα αίσθημα ανυπομονησίας και σε άλλους, μας έχει αφήσει ένα αίσθημα, σαν κόμπο στο στομάχι.
Πόσο εύκολο μας ήταν να νιώθουμε έτσι;
Πόσο εύκολο είναι για ένα παιδί να βιώνει άγχος για την πρώτη μέρα στο νηπιαγωγείο, στον παιδίκό, στο σχολείο;
Τα παιδιά εκδηλώνουν πολλές φορές το άγχος τους με παράπονο για πόνο στο στομάχι, πονοκέφαλο, επίσης μπορεί να εκφράζουν έντονο θυμό ή να είναι συνεχώς λυπημένα ή να κλαίνε. Ακόμα ζητούν επίμονα από τη μητέρα τους να μείνουν μαζί της και να μην πάνε σχολείο ή να τα διαβεβαιώσει ότι θα παραμείνει μαζί τους όλες τις σχολικές ώρες.
Καθώς πλησιάζουν οι μέρες να ανοίξουν τα σχολεία τα παιδιά μπορεί να εκφράζουν με μεγαλύτερη ένταση τα συμπτώματα αυτά.
Τι μπορεί όμως να κάνει ο γονιός για να βοηθήσει το παιδί;
Οι γονείς στη μεγάλη αγωνία τους να βοηθήσουν το παιδί να διαχειριστεί το φόβο του σπεύδουν να του απαρηθμίσουν ένα σωρό καινούριες όμορφες εμπειρίες που το περιμένουν!
«Θα κάνεις καινούριους φίλους»
«Θα παίζεις όλημέρα»
«Δε χρειάζεται να φοβάσαι και ν? αγχώνεσαι, θα τα πας τέλεια!»
Ωστόσο, τα περισσότερα παιδιά φαίνεται να ανακουφίζονται
πρόσκαιρα από το άγχος, αλλά τα συμπτώματα σύντομα επιστρέφουν. Επίσης πολλά παιδιά δεν απαλλάσσονται από τα αρνητικά συναισθήματα όσες θετικές εμπειρίες κι αν τους απαριθμήσουν οι γονείς τους.
Το σημαντικότερο που έχουν να κάνουν οι γονείς είναι να αφήσουν τα παιδιά να εκφράσουν τι είναι αυτό που τα αγχώνει και τα φοβίζει. Οι περισσότεροι γονείς πιστεύουν, ότι αν αφήσουν τα παιδιά να μιλήσουν ελεύθερα για τα όσα νιώθουν είναι σα να συμφωνούν και να ενισχύουν την επιθυμία τους να μην πάνε σχολείο.
Έτσι όμως τα παιδιά όχι μόνο νιώθουν, ότι δεν τα καταλαβαίνουμε, αλλά το σημαντικότερο, νιώθουν, ότι είναι λάθος να βιώνουν τέτοια συναισθήματα!
Ας σκεφτούμε όμως, πώς θα ήταν για μας ένα καινούριο ξεκίνημα, που κανείς δε θα καταλάβαινε πώς νιώθαμε; κι από την άλλη, πώς θα ήταν αν κάποιος μας καταλάβαινε και μας βοηθούσε να βρούμε λύση για όσα μας αγχώνουν;
Το ίδιο ακριβώς θέλουν να ακούσουν και τα παιδιά! Ένα «ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ!!»
Ασφαλώς και μπορούμε να καταλάβουμε πώς νιώθει ένα παιδί, γιατί κι εμείς υπήρξαμε κάποτε παιδιά και νιώθαμε αρνητικά συναισθήματα κι είχαμε μεγάλη ανάγκη να ακούσουμε αυτό το
«ΣΕΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ!»
Ας ακούσουμε λοιπόν τι έχουν να μας πουν τα παιδιά, τι είναι αυτό που τα φοβίζει και τα αγχώνει:
«Η αγωνία ότι δε θα κάνουν φίλους;»
«Ο φόβος ότι δε θα τα καταφέρουν;»
Κι ας προσπαθήσουμε να τα βοηθήσουμε να βρουν τη δική τους λύση σε όσα τ? αγχώνει.
Έτσι όχι μόνο βοηθούν τα παιδιά να διαχειριστούν το άγχος τους, αλλά αποκτούν πίστη στον εαυτό, ότι μπορούν να τα καταφέρουν!
Tέλος είναι πολύ σημαντικό οι γονείς να αναρωτηθούν τι σκέφτονται για τα παιδιά τους:
«Μήπως αγωνιούν, ότι το παιδί τους δε θα προσαρμοστεί εύκολα, δε θα κάνει εύκολα φίλους;»
«Μήπως φοβούνται ότι δεν είναι τόσο κοινωνικό και τ? άλλα παιδιά θα το απομονώσουν;»
